این روز ها انسان ها تنهایی ات را پر نمی کنند
فقط خلوتت را می شکنند
فرقی نمی کنه دور و برت چقدر شلوغ باشه
وقتی از درون تنهایی …
یکی به جرم تفاوت تنهاست و یکی به جرم تنهایی متفاوت …
زندگی رقص واژگان است …
خدایا هیچ تنهایی رو اونقدر تنها نکن
که به هر بی لیاقتی بگه عشقم !
از یک گوشه ی اتاق به گوشه ی دیگر سفر می کند …
تمام فاصله اش تا من همیشه همین قدر است …
تنهایی !
یه وقتایى حس آخرین بیسکویت
مونده تو بسته ساقه طلایی رو دارم !
شکسته و تنها …
اینجا احساس فروشی شده …
عشق اجاره ای شده …
و تنهایی هم برای ما آدم شده …
ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﯾﻌﻨﯽ
ﺍﯾﺮﺍنسلت ﺭﻭ به ﺟﺎﯼ ۱۴۴ ﺑﺎ ۱۴۱ ﺷﺎﺭﮊ ﮐﻨﯽ !
آنقدر پیش این و آن از خوبی هایش گفتم که
وقتی سراغش را می گیرند شرم دارم بگویم تــنــهایــم گذاشت …
تنهایی یعنی گوشیت روی سایلنت نباشه
اما هی نگاش کنی …
تنها بودن قدرت می خواهد
و این قدرت را کسی به من داد که روزی می گفت :
تنهایت نمی گذارم !
باز بوی رفتنت مشام تنهاییم را پر کرد …
این بار مبلغ قبض موبایلم خیلی کم شده بود
اما اصلا خوشحال نشدم
عددی که تنهایی ام را به رخم می کشید
تنهایی یعنی موقعی که تنها میری لباس بخری
تو اتاق پرو از آینه بپرسی “بهم میاد ؟”
تنها که باشی آرزو میکنی
کاش یکی اسمت را صدا کند ، حتی اشتباهی …
هفت شهر عشق
شهر اول : نگاه و دلربایی
شهر دوم : دیدار و آشنایی
شهر سوم : روزهای شیرین و طلایی
شهر چهارم : بهانه ، فکر جدایی
شهر پنجم : بی وفایی
شهر ششم : دوری و بی اعتنایی
شهر هفتم : اشک ، آه ، “تنهایی”
پیراهن تنهایی که بر تن من است
اولین هدیه عشق توست
به رسمِ عادت متشکرم