به راستی برای چه هستیم؟..برای آموختن هضم درد هایمان..یا تنفس لذت از لابه لای ضجه ها؟چگونه به پایان میرسد این امید هایِ در پسِ نومیدی...من به حکمت های این زمانه مشکوکم....مگر می شود؟...